Origineel gepost door Carlijn Odijk op 365dagensuccesvol.nl/

Down to Earth, misschien heb je hem gezien of erover gehoord. Het kan bijna niet missen, want deze Nederlandse documentaire zorgt nu al 2 jaar voor onverwacht veel bioscoopbezoekers en dat is niet zonder reden. De makers Rolf Winters en Renata Heinen hebben hun wereldreis en zoektocht naar de verborgen ‘wisdom keepers’ op een prachtige wijze weten vast te leggen. Deze film brengt zo veel in beweging, ook bij mij. Maar hoe komt dat? Ik doe een poging en leg mijn gevoel erbij uit.

NAAR EEN LEVEN DAT MEER DOWN TO EARTH IS

Een stukje uitleg over de opzet van de film is wel op z’n plaats. Want aan de maak van Down to Earth ging letterlijk een lange reis vooraf. Vijf jaar geleden lieten Rolf en Renata hun vertrouwde ‘luxe’ leven achter zich om in eerste instantie op reis te gaan naar Noord-Amerika en daar verschillende indianenstammen te bezoeken. Deze spirituele zoektocht langs inheemse volkeren was zo inspirerend dat het idee ontstond om meer stamoudsten te bezoeken, en wel uit verschillende culturen. Ze reisden uiteindelijk een jaar lang over zes continenten en besloten hun bezoeken en ervaringen vast te leggen. In de documentaire vertellen inheemse wijzen over hun leven; over angst, geluk en hun verbinding met de natuur.

Het klink natuurlijk als een fantastische reis, maar uiteindelijk had niemand verwacht dat de film zo’n succes zou worden. Ook Rolf en Renate niet. De zalen raakten uitverkocht en steeds meer bioscopen draaiden de afgelopen weken Down to Earth. Iedereen, ook Rolf en Renate, was dan ook meer dan verrast dat de zalen keer op keer vol zaten.

Een beter leven begint met iedereen die in verbinding staat met de bron. 

Wat maakt nu dat de film van deze Nederlandse familie iedereen zo raakt? Natuurlijk, de film bevat prachtige beelden en muziek. Ze zorgen ervoor dat je alles van dichtbij ervaart, de mensen, de natuur en hun verbinding met elkaar. Maar ik denk dat vooral het onderliggende verlangen iedereen raakt – van jong tot oud. En dat is: hoe kunnen we samen, op een positieve manier bijdragen aan de toekomst van onze planeet, en van onze kinderen? Een andere vraag die hierop aansluit is: wie wil ik zijn in de wereld van vandaag? En ik ben na het zien van de film ervan overtuigd dat de tijd niet alleen rijp is, maar dat het meer dan noodzakelijk is om deze vraag aan jezelf als mens te stellen.

MAATSCHAPPELIJKE TURBULENTIEE

Een antwoord formuleren op vragen uit onze complexe maatschappij, is heel lastig, zo niet onmogelijk. Jezelf als mens, en als ouder, de vraag durven stellen ‘Hoe komen we hieruit?’ is volgens mij meer van belang. De film vertelt je feitelijk niks nieuws. We weten eigenlijk alles al. Wel zullen we nieuwe keuzes mogen maken. En welke keuzes maak je dan als mens, zodat je een positieve bijdrage levert aan onze planeet? Met de huidige problemen is het voor mij wel duidelijk dat wij als ouders, met de opvoeding, aan zet zijn. We staan samen met elkaar, ouders en andere opvoeders, voor een gigantische opdracht. We kunnen samen een begin maken met deze opdracht door open en eerlijk met elkaar fundamentele vragen te durven stellen, waarop de antwoorden verschillend zullen zijn. We hebben elkaar als ouders nodig. De uitspraak “It takes a village to raise a child” lijkt meer dan ooit van toepassing.

In tijden van flinke maatschappelijke turbulentie is het niet meer dan noodzakelijk dat je als mens, als opvoeder, de tijd, aandacht en ruimte neemt om je ‘eigen zuurstofmasker’ op te leren zetten. Want – zoals ze je in het vliegtuig uitleggen – pas dan kun je er ook echt zijn voor de kinderen. Je eigen ‘zuurstofmasker’ opdoen, geeft je als mens – en dus als opvoeder – weer de nodige veerkracht in het leven. Je hebt dan weer lucht en energie om te luisteren naar elkaar, om samen te werken, om synergie tot stand te brengen met anderen. Nee, niet te groot denken. Gewoon simpel, dagelijks en heel dichtbij op school, op het schoolplein, in de buurt, op de sportclub.

GEEF ZUURSTOF

Heb jij ook zin om een beetje ‘zuurstof’ aan je medemens te geven? Ik denk aan de leerkrachten in het onderwijs, als je het mij vraagt kunnen ze wel wat zuurstof gebruiken.  Doe dan mee aan mijn oproep aan alle ouders met schoolgaande kinderen. Stuur een piepklein mailtje van twee of drie regels aan de juf, meester of docent van je kind of puber om te bedanken voor een simpel feit dat hij of zij deze week voor je kind gedaan heeft.

Begin het mailtje met…beste juf of meester, ik stond denkbeeldig de afgelopen week in uw schoenen en ik wil je bedanken voor. Niet moeilijk doen, gewoon aan je eigen kind vragen waar hij of zij blij van werd. Mocht je echt niks kunnen bedenken, ga het dan de komende week proberen.

En om in de sfeer van de film te spreken, …een reis van duizenden kilometers begin je met een eerste stap! En die eerste stap zet je zelf heel eenvoudig. Ik ben benieuwd wat jou in de film raakt. En natuurlijk ook nieuwsgierig naar wie jij je dankbaarheid uit. Laat hier je reactie achter in de comments!

Verbinder, Carlijn, oprichter van Praktijk 'Zijn bij Carlijn’, ontdekt bij opvoed- en leerproblemen graag samen basisbehoeften en verlangens van kind, ouders en begeleiders. Met haar verbeeldingskracht en gevoel voor humor, ondersteunt ze liefdevol haar medemens. Gelukkig heeft ze het spelen nog niet verleerd.